Powołując się na noty swe D. 713/41 z 8 listopada 1941 oraz D. 48/42 z 7 stycznia 1942, Ambasada RP ma zaszczyt podać do wiadomości Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych co następuje:

W drugiej połowie grudnia 1941 przejeżdżały przez Tatiszczewo i Saratów transporty jeńców wojennych żołnierzy armii niemieckiej, pośród których było wielu obywateli polskich, przymusowo wcielonych do armii niemieckiej. Jeńcy ci, widząc na stacjach polskich żołnierzy 5. Dywizji Piechoty, prosili, aby zameldowali oni o ich losie władzom polskim i wyjednali zwolnienie z obozów jeńców oraz wcielenie do Armii Polskiej, tworzącej się na terytorium ZSRR.

Podając powyższe do wiadomości Ludowego Komisariatu Spraw Zagranicznych, Ambasada ma zaszczyt ponowić prośbę swą o wydanie zarządzenia zgromadzenia jeńców Polaków, siłą zmobilizowanych przez okupacyjne władze niemieckie, w osobnym ośrodku i umożliwienie, po sprawdzeniu ich personaliów i upewnieniu się co do ich narodowości, przeprowadzenia poboru ich do Armii Polskiej.

Kujbyszew, 18 stycznia

D. 164/42

W odpowiedzi na noty Ambasady Rzeczypospolitej Polskiej z 8 listopada 1941 nr 713/41, 7 stycznia 1942 nr 48/42 i 18 stycznia 1942 nr 164/42, Komisariat Ludowy Spraw Zagranicznych ma zaszczyt donieść co następuje:

W wyżej wymienionych notach Ambasada podniosła sprawę przekazania do Armii Polskiej na terenie ZSRR obywateli polskich, jeńców wojennych armii niemieckiej, wychodząc przy tym z założenia, że jeńcy ci poddawali się do niewoli dobrowolnie, pragnąc, jakoby, przyłączyć się do powstającej na terenie ZSRR Armii Polskiej.

Komisariat Ludowy uważa za niezbędne oświadczyć, że nie może się zgodzić z propozycją Rządu Polskiego i nie widzi podstaw do zastosowania wobec jeńców niemieckich, Polaków, jakiegokolwiek innego reżimu niż ustanowiony dla wszystkich jeńców niemieckich.

Komisariat Ludowy uważa w związku z tym za konieczne podać do wiadomości Ambasady, że przytłaczająca część Polaków, żołnierzy armii niemieckiej, wzięta była do niewoli z bronią w ręku i po czynnym oporze wobec wojsk sowieckich, a nie w wyniku dobrowolnego poddania się do niewoli.

Kujbyszew, 23 stycznia

No. 13
(pieczęć okrągła Narkomindiełu)